Krant: Dagblad van het Noorden, bijlage Wonen & Co
Tekst: Miranda ten Wolde
Foto’s: Margriet de Jager

Het is misschien nog niet het droomhuis van Marco en Flory, maar hun nieuwbouwwoning in Zuidhorn is voor hun twee meiden wel een heel fijn en veilig plekje om op te groeien. En als je er zoals Flory oog voor hebt, kun je ook van nieuwbouw iets heel eigens maken.

In het smalle, knusse straatje waar de familie Verasdonck – Bosma woont, neem je vanzelf gas terug met je auto. Dit is zo’n straat waar de kinderen met hun voetballen en driewielers de dienst uitmaken. Veel bewoners van deze nieuwbouwbuurt komen uit Groningen, maar zochten meer ruimte in en om het huis en een plek waar ze hun kroost zonder zorgen buiten laten spelen.

Zo ook Marco Bosma en Flory Verasdonck. Zo’n drie jaar geleden verhuisden ze naar Zuidhorn. Dicht bij de stad waar ze werken en zich thuisvoelen, maar met de knusheid en veiligheid van een dorp. En natuurlijk een groter aantal vierkante meters voor je geld. Deze huizen, opgetrokken uit voornamelijk rode baksteen voor een beetje jaren-dertiggevoel, werden pas gebouwd zodra ze allemaal verkocht waren. De Bosma’s waren de laatsten van het blokje die tekenden.

,,Daardoor moesten we binnen twee weken beslissen waar we alles hebben wilden: de keuken, de badkamer, de stopcontacten. Ik was op dat moment hoogzwanger van Josefien. Een week na de bevalling zaten we met baby bij de notaris”, vertelt Flory. ,,Ze begonnen in november met bouwen en in mei konden we erin. Dat ging heel snel.” Flory, interieuradviseur bij haar eigen bedrijf Leef Interieuradvies, droomt nog altijd van een oud huis. Iets om zelf op te knappen, iets met karakter. Maar Marco, werkzaam als voorraadbeheerder bij Ikea, dacht vooral praktisch: het is al druk genoeg met twee jonge kinderen en twee banen, laten we een huis kopen waarbij ik niet ook nog eens elke week op de ladder hoef te staan.

,,We dachten: een nieuwbouwhuis, dat is onderhoudsarm en daar kunnen we zo in. Maar we moesten toch nog heel wat klussen”, zegt Marco. Want nieuwbouw is één ding, maar als je hart ligt bij interieur en kunst ligt wil je toch je eigen smaak en stijl weerspiegeld zien in je huis. En met een enigszins beperkt budget betekent dat: creatief zijn.

Compromissen
,,Marco kon via zijn werk vrij goedkoop een keuken krijgen. Die heeft hij zelf gemonteerd met een handige vriend van hem. Maar zo’n Ikea-keuken is behoorlijk standaard en we wilden toch iets anders dan anders. Ik vond een aanrechtblad van beton erg mooi, maar ook erg prijzig. Gelukkig wilde die vriend dat voor ons maken”, zegt Flory. ,,Met zeven kameraden hebben ze toen die twee loodzware bladen naar binnen getild.”

Ook de badkamer, met aparte douche en ligbad, was niet meteen klaar. Er moest bij de douche nog een muurtje gemetseld en dat heeft Marco ook zelf opgepakt. ,,Maar ja, met kinderen betekent het dat je alles in stapjes moet doen”, zegt Marco. ,,Daardoor hebben we nog negen maanden in bad moeten douchen”, vult Flory aan.

Marco en Flory hebben allebei hun ideeën over wonen en dat betekent soms ook compromissen sluiten. Flory wilde graag een gietvloer, Marco hout. Zo ligt er nu op de benedenverdieping een lichte houten vloer en is de bovenverdieping voorzien van een in alle kamers doorlopende witte gietvariant. Flory is er erg blij mee: ,,Hierdoor lijkt alles veel ruimer. Door de schuine wanden is het boven niet zo groot, maar met zo’n lichte vloer creëer je optisch meer ruimte.” Dochters Fréderique en Josefien hebben elk hun eigen kamer. Die van Fréderique is groen-wit met een hoogslaper en een bureau eronder. Josefien laat ook maar wat graag haar kamer zien: fris geel met wit, en met haar eigen speelkeukentje waar ze de lekkerste koekjes bakt.

Haar grote zus heeft sinds kort zelfs een eigen ‘hut’. ,,We wilden opbergruimte creëren achter de knieschotten door schuifdeurtjes te plaatsen, want je wilt niet weten hoeveel spullen je hebt met twee meiden in huis”, zegt Flory. ,,Maar toen we eenmaal bezig waren, vond Fréderique het zo’n fijn plekje.” Nu ligt er een matrasje en kussens en is het gedeeltelijk een lekkere verstopplek geworden. ,,Ik lees daar graag een boekje of ik ga er zitten als ik boos of verdrietig ben”, zegt Fréderique.

De woonkamer en keuken stralen rust en warmte uit door de zachte kleuren, vooral groen en oranjeroze in combinatie met wit. Tegelijkertijd is het heel gezinsvriendelijk: voor rondslingerend speelgoed zijn er kratten op wieltjes voor onder de zelfgemaakte steigerhouten bank bij de eettafel. Op de grond ligt een vloerkleed van Fatboy, dat eigenlijk voor buiten bedoeld is. Flory: ,,Het is glad, je kunt er zo een doekje over halen. Het vorige vloerkleed, zo een met bolletjes, was slachtoffer geworden van de kattennagels van Abby en Jill, onze Britse kortharen. Toen dacht ik: dit kleed kan net zo goed binnen. Het heeft wel specifieke kleuren, maar door die terug te laten komen in de kussentjes op de bank, past het er weer goed bij.” Over die pastelgroene bank zegt Marco, bijna een beetje trots: ,,Die heb ik uitgekozen. Flory was positief verrast.”

Groen is ook de servieskast achter de bank. Die komt van een school waar Flory vroeger lesgaf – ze is nog steeds twee dagen in de week met veel plezier kunstdocent in het voortgezet onderwijs. De kast komt uit het biologielokaal en kon met een likje verf er weer mee door. Zo zijn er meer meubelen die een tweede leven hebben gekregen: Flory en Marco gooien niet graag iets weg. ,,Als je een goede basis hebt, kan het zo tien jaar meegaan.”

Kunst en design
De eettafel, een ouder model van Pastoe, komt bij Flory’s oudoom vandaan. De lamp van Ingo Maurer boven de eettafel, met briefjes over de liefde in allerlei talen, scoorde ze op Marktplaats, evenals de Artemide-lamp bij de Eames-loungestoel. Design en kunst, daar houdt vooral Flory van. Niet zo gek met een achtergrond op de kunstacademie.

,,Maar het hoeft niet altijd heel duur te zijn. De stoelen zijn replica’s. En dat witte doek daar op de kast tegen de muur, dat hebben we zelf gemaakt. Gewoon een groot doek bij Action gekocht en samen met de kinderen beschilderd met modelleerpasta.” Verder staan er designvazen van Hella Jongerius, die ze voor Ikea ontwierp, en hangen er schilderijen aan de muur van Flory zelf, bevriende medestudenten en een groot werk van de oom van Marco. ,,Die schildert in opdracht, en wij wilden door dit schilderij van opgestapelde kopjes de keuken en eettafel meer bij elkaar betrekken”, vertelt Marco.

Naast het witte zelfgemaakte schilderij staat ook een ingelijste tekst van Andy Warhol: ‘I never read, I just look at pictures’ (Ik lees nooit, ik kijk gewoon naar plaatjes). ,,Die tekst past heel erg bij mij”, zegt Flory. ,,Ik ben dyslectisch, ik ben geen lezer. Maar beeld, dat heeft mij altijd aangetrokken.” En zo komt het dat in het nieuwbouwhuis, dat met de jaren nog wat karakter moet opbouwen, toch nu al genoeg bijzonders te zien is.